بازسازی مراحل اعمال تنش دیرین درکوه‌های شکراب واقع درزون زمین درز سیستان

چکیده: منطقه­ی مورد مطالعه (کوه­های شکراب) در زون زمین­درز سیستان واقع گردیده است. هدف این پژوهش بررسی تغییرات الگوی تنش (جهت­گیری مسیرهای تنش و شکل بیضوی تنش) در واحدهای نئوژن، پالئوژن و واحدهای قدیمی­تر می­باشد. در این پژوهش مشخصات مربوط به ساختارهای شکنا (گسل­ها) با استفاده از نرم­افزار وین­تسور تفسیر گردید. بررسی­های ساختاری و تحلیل مراحل اعمال تنش دیرین در کوه­های شکراب نشان می­دهد که عملکرد رژیم تنش در زمان کرتاسه به صورت فشارشیبا موقعیت محورهای اصلی تنش 26/337=1σ،06/070=2σ، 64/172=3σو نسبت تنش 0.1بوده است که باعث بالاآمدگی پریدوتیت­ها و افیولیت­ها در بخش شرقی منطقه­ی مورد مطالعه گردیده است.دومین مرحله­ی تنش به صورت امتدادلغز و ترافشارشی با موقعیت محورهای اصلی تنش 31/003=1σ، 26/110=2σ، 47/232=3σ و نسبت تنش 0.29 بوده است، بیشترین فرایش واحد­های آذرین مربوط به قسمت شرقی کوه­های شکراب است در این مناطق رژیم تنش به صورت محلی از امتدادلغز به تراکششی تغییر کرده است که ناشی از تغییر محلی جهت تنش در این مناطق می­باشد. سومین مرحله­ی رژیم تنش در کوه­های شکراب به صورت امتدادلغز با موقعیت محورهای اصلی تنش 10/060=1σ، 72/227=2σ، 08/152=3σو نسبت تنش 0.5 می­باشد.نتایج مربوط به تحلیل تنش دیرین در کوه­های شکراب نشان می­دهد که محور تنش بیشینه (1σ) در واحدهای کرتاسه در جهت 337N، در واحدهای ائوسن در جهت 003N و در واحدهای کواترنری در جهت 060N می­باشد.